สวัสดีทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำก่อนนะคะว่านี่เป็นกระทู้เกี่ยวกับความรักในรูปแบบเลสเบี้ยน ผู้ใดที่ไม่ชอบหรือคิดตอบกวนประสาทโดยใช้ถ้อยคำไม่สุภาพ กรุณาอย่าละลานกัน ขอบพระคุณมากๆคะ
เรื่องก็มีอยู่ว่า.. เราแอบชอบเพื่อนคนนึงของเรา
รักมาจะ4ปีแล้ว แล้วเราก็เคยบอกเค้า แต่คำตอบที่เราได้กลับมา กลับเป็นคำว่า "รู้สึกแค่เพื่อน"
เราศึกษาอยู่เมืองนอก แรกๆ เราก็จำใจมาเพราะพ่อแม่อยากให้มา เราเป็นพวกประเภทติดบ้านเกิดและไม่อยากห่างเพื่อนห่างครอบครัว แต่หน้าที่ของลูกเราควรปฏิบัติตามที่แม่พ่อหวัง เลยมาเรียนตอนนี้ก็3ปีกว่าแล้ว (เราพูดขึ้นไม่ได้ต้องการอวดนะ แต่ต้องเกริ่นเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของเรื่อง)
ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อน เราไม่ตั้งใจเรียนเท่าไหร่ เกบ้างเรียนบ้างจนครูตักเตือนว่าหากไม่ตั้งใจจะมีสิทธิ์ตกเอาได้ เราเองก็เฉยๆ ไม่สนใจคำพูดครู
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีนักเรียนไทยคนนึงย้ายเข้ามา
ใหม่ เป็นผู้หญิง น่ารักนิสัยดี เค้าเข้ามาทักเราก่อน เราก็เลยคุยกับเค้า รู้สึกว่าเค้าคนนี้คุยเก่งอัธยาศัยดี
ไม่นานเราก็ได้เป็นเพื่อนกัน เรา2คนสนิทกันไวมาก
เหมือนเคมีเราตรงกัน เราสองคนค่อนข้างนิสัยต่างกัน ความชอบก็ไม่ค่อยเหมือนกัน แต่เรากลับเข้ากันได้ดีเหมือนปี่เหมือนขลุ่ย เราทำอะไรหลายอย่างด้วยกัน ช็อปปิ้ง ดูหนัง ไปเที่ยว บลาๆๆ.. สารพัดสิ่งที่เพื่อนจะทำกัน เค้าเป็นคนใส่ใจ คอยแคร์เราตลอด
ทำกับเราเหมือนคนพิเศษ น่ารักกับเรา เป็นห่วงเรา
เป็นแบบนี้มาจนวันนึง เราก็รู้ตัวเองว่า ตกหลุมรักเค้าเข้าซะแล้ว... เค้าเคยบอกเราว่า อนาคตมันเป็นเรื่องที่ยากจะคาดเดา เราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วทุกอย่างจะเป็นไปตามทางของตัวมันเอง และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เราเริ่มจริงจังกับการเรียนเมืองนอก
เหมือนกับว่า นางเป็นแรงบันดารใจให้กับเรา
วันจบปีการศึกษาได้มาถึง เราได้ยินว่าเค้าจะย้ายไปเรียนที่อื่น เราก็เลยกลัว ไม่อยากให้เค้าไปเลย รู้สึกใจหาย ทีนี้ตามประสาคนมีรักแรก ไม่รู้จะทำยังไง
ส่งข้อความไปหานางเลย ตรงๆเลยว่า "ฉันรักแก"
พร้อมเหตุผลสารพัด ทีนี้เค้าก็อ่าน พร้อมส่งสติ๊กเกอร์ช็อคมา1ตัว.. เราก็เลยบรรยายอีกว่าไม่อยากให้ไป นางก็บอกว่า "ขอโทษนะ ฉันรู้สึกกับแกแค่เพื่อนจริงๆ" (ทีนี้พอได้อ่านมันก็เจ็บอะเนาะ เฮ่ออ นึกถึงตัวเองตอนนั้นละอยากขว้างหม้อใส่หัว ไม่น่าบอกไปเลย) เราก็ไม่ตอบเค้าจน2-3วัน เราส่งข้อความไปขอโทษเค้า เรา2คนสัญญากันว่า จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก และจะทำทุกอย่างให้ปกติ เป็นเพื่อนกันปกติ แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ติดลบไปเล็กน้อย จากคุยกันแชทหากันทุกวันก็เหลือเพียง2ครั้งต่ออาทิตย์ เป็นแบบนี้เกือบปี เรากับเค้าก็ได้เจอกันอีกครั้ง เราคุยกันปกติ เค้าเองก็ร่าเริงเหมือนเดิม ส่วนเราก็แสดงท่าทางปกติ แต่ในใจก็รักเค้า มากกว่าเพื่อน เรามารู้ทีหลังว่า เพื่อนเราคนนี้เคยคบกับผู้หญิงมาก่อน แต่นางเคยบอกว่านางปิดใจกับความรัก จะไม่ขอมีจนกว่าจะเรียนจบ
2ปีต่อมา เราสองคนกลับมาสนิทกันอีกครั้ง แต่สิ่งที่เราคิดแปลกใจก็คือ บางทีเราก็รู้สึกว่านางอาจไม่ได้รู้สึกกับเราแค่เพื่อน..
มีหลายพฤติกรรมที่นางแสดงออกมา เช่นล่าสุดนางมานอนที่ห้องเรา เรานอนพื้นและให้นางนอนบนเตียงของเรา คุยกันไปคุยกันมานางทำเรางอน นางขอโทษเราแล้วบอกว่าจะไถ่โทษโดยการแบ่งเตียง
ไอ้เราก็แกล้งๆงอนนางอะ มีเหรอจะว่าไม่ ก็ขึ้นไปนอนเบียดๆกับนางซะเลย (แฮร่) เรานอนคุยกับนางหลายเรื่อง ไปทำยังไงไม่รู้นางเข้ามาหนุนแขนเรา เราก็ถือวิสาสะใช้มือลูบหัวนาง เราถามนางว่า "รังเกียจกันมั้ย?" นางตอบเราว่า "ถ้ารังเกียจป่านี้ฉันถีบแกตกเตียงไปแล้ว" จนสุดท้ายคิดว่าเราและเค้าง่วงกันแล้ว นางนอนหันหลังให้เรา ด้วยความที่เราเจอกัน3เดือน1ครั้ง เลยคิดถึง เลยขอกอดนาง นางก็
แค่ตอบ "อือ" เบาๆ แล้วเราก็กอดนางอยู่แบบนั้นทั้งคืน แต่ก็กอดหลวมๆ ไม่กล้ากอดแน่น
หลังจากวันนั้นนางก็กลับไปบ้านนาง เรานี่หงอยเลย
คิดถึงนาง ไม่เข้าใจนาง เหมือนเราทั้งคู่มีเส้นกั้นอยู่ระหว่างกัน เหมือนว่านางเองก็รู้สึก แต่ไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนกันกับเรา รึเปล่า...
จนเมื่อวานเราไปเที่ยวด้วยกัน เรากำลังมีปัญหากับการเรียน เราเลยอยากเล่าให้นางฟังว่า เนี่ย เราท้อนะ เราเหนื่อย แต่นางแค่บอกเราว่าเราชอบท้อบ่อย ปลอบแค่1-2ประโยคแล้วก็บอกฝันดีเรา
ตอนนี้เราก็เลยน้อยใจนางนิดหน่อย ไม่เข้าใจด้วย
แล้วก็เสียใจ อารมณ์เหมือนคนบ้ามั้ง.. ทำไมนางไม่ให้โอกาสเราบ้าง นางคิดอะไรอยู่กันแน่ เรามีโอกาสจะสมหวังบ้างมั้ย
เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ?
เราอาจเล่าไม่ดีเท่าไหร่ แต่นี่ทำการย่อมาแล้ว
เพราะถ้าเขียนเต็มๆละก็ยาวโพดแน่นวล
ปล. ขอบคุณมากๆค่ะที่เข้ามาอ่าน
เรามีโอกาสสมหวังรึเปล่า?
เรื่องก็มีอยู่ว่า.. เราแอบชอบเพื่อนคนนึงของเรา
รักมาจะ4ปีแล้ว แล้วเราก็เคยบอกเค้า แต่คำตอบที่เราได้กลับมา กลับเป็นคำว่า "รู้สึกแค่เพื่อน"
เราศึกษาอยู่เมืองนอก แรกๆ เราก็จำใจมาเพราะพ่อแม่อยากให้มา เราเป็นพวกประเภทติดบ้านเกิดและไม่อยากห่างเพื่อนห่างครอบครัว แต่หน้าที่ของลูกเราควรปฏิบัติตามที่แม่พ่อหวัง เลยมาเรียนตอนนี้ก็3ปีกว่าแล้ว (เราพูดขึ้นไม่ได้ต้องการอวดนะ แต่ต้องเกริ่นเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของเรื่อง)
ย้อนกลับไปเมื่อ3ปีก่อน เราไม่ตั้งใจเรียนเท่าไหร่ เกบ้างเรียนบ้างจนครูตักเตือนว่าหากไม่ตั้งใจจะมีสิทธิ์ตกเอาได้ เราเองก็เฉยๆ ไม่สนใจคำพูดครู
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีนักเรียนไทยคนนึงย้ายเข้ามา
ใหม่ เป็นผู้หญิง น่ารักนิสัยดี เค้าเข้ามาทักเราก่อน เราก็เลยคุยกับเค้า รู้สึกว่าเค้าคนนี้คุยเก่งอัธยาศัยดี
ไม่นานเราก็ได้เป็นเพื่อนกัน เรา2คนสนิทกันไวมาก
เหมือนเคมีเราตรงกัน เราสองคนค่อนข้างนิสัยต่างกัน ความชอบก็ไม่ค่อยเหมือนกัน แต่เรากลับเข้ากันได้ดีเหมือนปี่เหมือนขลุ่ย เราทำอะไรหลายอย่างด้วยกัน ช็อปปิ้ง ดูหนัง ไปเที่ยว บลาๆๆ.. สารพัดสิ่งที่เพื่อนจะทำกัน เค้าเป็นคนใส่ใจ คอยแคร์เราตลอด
ทำกับเราเหมือนคนพิเศษ น่ารักกับเรา เป็นห่วงเรา
เป็นแบบนี้มาจนวันนึง เราก็รู้ตัวเองว่า ตกหลุมรักเค้าเข้าซะแล้ว... เค้าเคยบอกเราว่า อนาคตมันเป็นเรื่องที่ยากจะคาดเดา เราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วทุกอย่างจะเป็นไปตามทางของตัวมันเอง และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เราเริ่มจริงจังกับการเรียนเมืองนอก
เหมือนกับว่า นางเป็นแรงบันดารใจให้กับเรา
วันจบปีการศึกษาได้มาถึง เราได้ยินว่าเค้าจะย้ายไปเรียนที่อื่น เราก็เลยกลัว ไม่อยากให้เค้าไปเลย รู้สึกใจหาย ทีนี้ตามประสาคนมีรักแรก ไม่รู้จะทำยังไง
ส่งข้อความไปหานางเลย ตรงๆเลยว่า "ฉันรักแก"
พร้อมเหตุผลสารพัด ทีนี้เค้าก็อ่าน พร้อมส่งสติ๊กเกอร์ช็อคมา1ตัว.. เราก็เลยบรรยายอีกว่าไม่อยากให้ไป นางก็บอกว่า "ขอโทษนะ ฉันรู้สึกกับแกแค่เพื่อนจริงๆ" (ทีนี้พอได้อ่านมันก็เจ็บอะเนาะ เฮ่ออ นึกถึงตัวเองตอนนั้นละอยากขว้างหม้อใส่หัว ไม่น่าบอกไปเลย) เราก็ไม่ตอบเค้าจน2-3วัน เราส่งข้อความไปขอโทษเค้า เรา2คนสัญญากันว่า จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก และจะทำทุกอย่างให้ปกติ เป็นเพื่อนกันปกติ แต่ความสัมพันธ์ของเราก็ติดลบไปเล็กน้อย จากคุยกันแชทหากันทุกวันก็เหลือเพียง2ครั้งต่ออาทิตย์ เป็นแบบนี้เกือบปี เรากับเค้าก็ได้เจอกันอีกครั้ง เราคุยกันปกติ เค้าเองก็ร่าเริงเหมือนเดิม ส่วนเราก็แสดงท่าทางปกติ แต่ในใจก็รักเค้า มากกว่าเพื่อน เรามารู้ทีหลังว่า เพื่อนเราคนนี้เคยคบกับผู้หญิงมาก่อน แต่นางเคยบอกว่านางปิดใจกับความรัก จะไม่ขอมีจนกว่าจะเรียนจบ
2ปีต่อมา เราสองคนกลับมาสนิทกันอีกครั้ง แต่สิ่งที่เราคิดแปลกใจก็คือ บางทีเราก็รู้สึกว่านางอาจไม่ได้รู้สึกกับเราแค่เพื่อน..
มีหลายพฤติกรรมที่นางแสดงออกมา เช่นล่าสุดนางมานอนที่ห้องเรา เรานอนพื้นและให้นางนอนบนเตียงของเรา คุยกันไปคุยกันมานางทำเรางอน นางขอโทษเราแล้วบอกว่าจะไถ่โทษโดยการแบ่งเตียง
ไอ้เราก็แกล้งๆงอนนางอะ มีเหรอจะว่าไม่ ก็ขึ้นไปนอนเบียดๆกับนางซะเลย (แฮร่) เรานอนคุยกับนางหลายเรื่อง ไปทำยังไงไม่รู้นางเข้ามาหนุนแขนเรา เราก็ถือวิสาสะใช้มือลูบหัวนาง เราถามนางว่า "รังเกียจกันมั้ย?" นางตอบเราว่า "ถ้ารังเกียจป่านี้ฉันถีบแกตกเตียงไปแล้ว" จนสุดท้ายคิดว่าเราและเค้าง่วงกันแล้ว นางนอนหันหลังให้เรา ด้วยความที่เราเจอกัน3เดือน1ครั้ง เลยคิดถึง เลยขอกอดนาง นางก็
แค่ตอบ "อือ" เบาๆ แล้วเราก็กอดนางอยู่แบบนั้นทั้งคืน แต่ก็กอดหลวมๆ ไม่กล้ากอดแน่น
หลังจากวันนั้นนางก็กลับไปบ้านนาง เรานี่หงอยเลย
คิดถึงนาง ไม่เข้าใจนาง เหมือนเราทั้งคู่มีเส้นกั้นอยู่ระหว่างกัน เหมือนว่านางเองก็รู้สึก แต่ไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนกันกับเรา รึเปล่า...
จนเมื่อวานเราไปเที่ยวด้วยกัน เรากำลังมีปัญหากับการเรียน เราเลยอยากเล่าให้นางฟังว่า เนี่ย เราท้อนะ เราเหนื่อย แต่นางแค่บอกเราว่าเราชอบท้อบ่อย ปลอบแค่1-2ประโยคแล้วก็บอกฝันดีเรา
ตอนนี้เราก็เลยน้อยใจนางนิดหน่อย ไม่เข้าใจด้วย
แล้วก็เสียใจ อารมณ์เหมือนคนบ้ามั้ง.. ทำไมนางไม่ให้โอกาสเราบ้าง นางคิดอะไรอยู่กันแน่ เรามีโอกาสจะสมหวังบ้างมั้ย
เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ?
เราอาจเล่าไม่ดีเท่าไหร่ แต่นี่ทำการย่อมาแล้ว
เพราะถ้าเขียนเต็มๆละก็ยาวโพดแน่นวล
ปล. ขอบคุณมากๆค่ะที่เข้ามาอ่าน